LEO REYRE
Vous souhaitez réagir à ce message ? Créez un compte en quelques clics ou connectez-vous pour continuer.


Site consacré aux ouvrages de Léo REYRE
 
AccueilPublicationsRechercherDernières imagesS'enregistrerConnexion
Le Deal du moment : -50%
-50% sur les sacs à dos pour ordinateur ...
Voir le deal
19.99 €

 

 MOUN CANSOUNIE

Aller en bas 
AuteurMessage
Leo REYRE
Admin
Leo REYRE


Messages : 62
Date d'inscription : 20/01/2010
Age : 84
Localisation : VALREAS

MOUN CANSOUNIE Empty
MessageSujet: MOUN CANSOUNIE   MOUN CANSOUNIE I_icon_minitimeJeu 10 Fév - 19:09

Quelques chansons immortelles
Troubarès aqui:
Dous enfant au soulèu (Isabelle Aubret)
Douço Franço (Charles trenet)
Dou coustat de Swan (Dave)
Dis, quouro revendras? (Barbara)
Dins l'aigo de la font claro (Georges Brassens)
Di cèro i loup (Charles Dumont)
Coucha dins lou fen (Pills et Tabet)
Cecilo (Claude Nougaro)
Cansoun per ma vièio (Guy Béart)
Cansoun per l'Auvergnas (Georges Brassens)
Caire de ru (Charles Trenet)
Aven pas besoun de la luno
Avau (Jean-Jacques Goldman)
Aujourd'uei belèu (Fernand Sardou)
Aro sabe (Jean Gabin)
Alino (Christophe)
Ai garda l'acènt (Mireille Mathieu)
Adiéu, Veniso prouvençalo (Alibert)
Adiéu Moussu lou proufessour (Hugues Aufray)
A lis uei pistoulet (Marc Lavoine)
A biciéucleto (Yves Montand)
Moun legiounàri (Edith Piaf)
Te leisses ana (Charles Aznavour)
L'imne à l'amour (Edith Piaf)
La gàbi is aucèu (Pierre Perret)
Lili (Pierre Perret)
Li vièi (Jacques Brel)
L'ame à mouri (Francis Cabrel)
Un'ilo (Serge Lama)
Me leisso pas (Jacques Brel)
Lou Peirot que danso (Gilbert Bécaud)
Li marcat de Prouvenço (Gilbert Bécaud)
Cecilo ma fiho (Claude Nougaro)
La cancoun di canut
I marcho dou palais
L'aigo vivo (Guy Béart)
Matiéudo (Jacques Brel)
Posto restanto (Guy Béart)
L'amelié (Georges Brassens)
Li fuèio morto (Yves Montand-Prévert)
Lou cassaire (Michel Delpech)
Mis jouinos annado (Charles Trenet)
Coum'un pichot gau-galin (Marcel Mouloudji)
A la font clarinello
La mountagno (Jean Ferrat)
L'encro de tis uéi (Francis Cabrel)
Lou tèms di cerieso (Jean-Baptiste Clément)
Lou cant di partisan



Dous enfant au soulèu (Isabelle Aubret)

La mar sens’ arrest
Roulavo si galet
Lis cabèu desfa
Se regardavon
Dins l’ódour di pin
Dóu sable e dis augà
Que bagnavo la plajo
Se soun regarda
Touti dous sens’ parla
Coume se bevien l’aigo de soun visage
Ero coume se tout recoumençavo
La meme innoucènci li fasié tremoula
Davans lou meravihous
Lou miraclous
Viage de l’amour.

Deforo an passa la nue
Couta l’un à l’autro an durmi
La mer de tèms lis a bressa
E quand se soun esviha
Ero coume si venien au mounde
Dins lou proumié matin dóu mounde.

La mar sens’arrest
Roulavo si galet
Quouro an courregu
Dins l’aigo li ped nus
A l’oumbro di pin
Se soun pres la man
E sens’ se defèndre
Soun toumba dins l’aigo
Coume dous aucèu
Sout’ lou bais caud de si bouco tèndro
Ero coume se tout recoumençavo
La vido,l’esperanço e la liberta
Emé lou meravihous
Lou miraclous
Viage de l’amour.


Douço Franço (Charles Trenet)

Me revènon en memòri
Di souveni famihé,
Revese ma blodo negre
Dóu tèms qu’ère escoulié ;
Sus lou camin de l’escolo
Cantave à pleno voues
Dis roumanço sens’paraulo
Vièio cansoun d’autre-tèms.

Douço Franço,
Car païs de moun enfanço,
Bressado de tendr’inchaienço
T’ai tengudo dins moun cor.
Moun vilage au clouchié, is oustau sage,
Ount’ li pichot de moun age
An parteja moun bonur
Si, iéu t’ame
E te doune ‘quèu pouèmo
Si, iéu t’ame
Dins la joio e la doulour.
Douço Franço,
Car païs de moun enfanço,
Bressado de tendr’inchaienço,
T’ai tengudo dins moun cor.

Ai vist d’autri païsage,
Di soulèu meravihous
Au moumen de luen viage
Avau, sout d’autri cèu
Mai coum’ ame miéus
Moun cèu blu, moun ourizoun,
Ma grand’routo e ma ribiero
Ma pradiero e moun oustau


Dóu coustat de Swan (Dave)

Oublidan, aier es luen, tant luen d’encuei
Mai m’arribo souvènt de sounja encaro
A l’adoulescènt qu’aro. siéu plus.

Sourrisèn en revesènt sus li foto jaunido
L’èr un pau trop segur qu’aven tout’ à seg’an.
E que fasen dóu miéus que pouden per pareisse mai viei.

Refrin

Anarai bèn refaire un tour dóu coustat de Swan
Reveire moun proumié amour
Que me dounavo rendès-vous sout’ lou roure
E se leissavo embrassa sus la gauto
Voudriéu pas refaire lou camin à l’envers
E pamens pagariéu car per reviéure un soul’istant
Lou tèms dóu bonur à l’oumbro d’uno fiho en flour.

Oublidan, e pièi un jour sufis d’un perfum
Per que retrouben subran la magio dóu matin
E oublidan l’aveni per quauqui souveni.

Refrin


Dis, quouro revendras ? (Barbara)

Vaqui quant de jour, vaqui quant de nuei,
Vaqui quant de tèms que siés reparti,
M’as di aquesto fes, es lou darrié viage,
Per nos cor estrassa, es lou darrié naufrage,
Au printèms, veras, sarai de retour,
Lou printèms es poulit per sa parla d’amour,
Anaren veire ensèn li jardin reflouri
E flandrinaren dins li ru de Paris.

Refrin
Dis, quouro revendras?
Dis, au mens lou sas,
Que tout lou tèms que passo
Se reganto gaire
Que tout lou tèms perdu
Se reganto plus.

Lou printèms s’es enfugi despièi de tèms ‘déjà,
Cracon li fueio morto, brulon li fio de bos,
A veire Paris tant bèu dins ’questo fin d’autouno,
Subran m’alanguisse, sounje, tremoulo,
Tangue, trevire, e coumo la raganello
Vau, vene, virouie, tourneje e me tirasse
Toun image
Me trevo, te parle tout bas
E ai lou mau d’amour, e ai lou mau de tu.

Refrin

Ai bèu t’ama encaro, ai bèu t’ama toujours,
Ai bèn ama que tu, ai bèu t’ama d’amour,
Se coumprenes pas que te fau reveni,
Farai de nous dous mi plus bèu souveni,
Reprèndrai la routo, lou mounde m’emerviho,
Anarai me caufa à un’ autre soulèu
Siéu pas d’aquelo que moron de chagrin,
Ai pas la vertu dis femo de marin.

Refrin


Dins l’aigo de la font claro (Georges Brassens)

Dins l’aigo de la font claro
Se bagnavo touto nudo
Uno sauto de vent subito
Jitè sis àbi dins li nivo

En destrecho me fagué signe
Per la vesti d’ana cerca
Di mouloun de fueio de vigno
Flour d’ile o flour d’arangié

Emé di petalo de roso
Un brèu de jougne ié faguère
La bello èro pas bèn grosso
Uno soulo roso a sufis

Emé lou pampo de la vigno
Un brèu de coutihoun ié faguère
La bello èro tant pichoto
Qu’uno soulo fueio a sufis

Me pourgiguè si bras, si labro
Coumo per me regracia
Li prenguère emé tant de fèbre
Que siguè touto desabihado

Lou jo deguè plaire à l’ingenuio
Car à la font venguè souvènt
Se bagna ansin touto nudo
En pregant Diéu qu’ i ague de vent.


Di cèro i loup (Charles Dumont)

Sus ‘questo terro fasié bon vieii
De paire en fiéu sabien s’i’ teni
En travaiant de tout’ soun cor
Recoultavon pèr fes lou bonur
E piéi la vido nous tenié aqui
Dóu bord di camp au bord di bos
Emé l’amour au rendès-vous
Erian bèn au païs
Ero lou tèms souvenès-vous
Lou tèms di cèro i loup.

Eici li femo si maridavon en blanc
De maire en fiho avien pas d’amant
La guerro poudié crama li blad
Garda lis ome en païs estrangié
Lou tèms passavo sus li chagrin
Preparavon li jour prouchan
Emé l’amour au rendès-vous
Eron bèn au païs
Ero lou tèms, souvenès-vous
Lou tèms di cèro i loup.

Mai lou vilage, à soun tour, a vieii
Tout’ sis enfant aujourd’uei soun parti
I’a plus degun à marida
An sarra la gleiso e lou cafè.
Quand revèndran queli vióuloun
Que fasien valsa nos meissoun ?
Emé l’amour au rendès-vous
Erian bèn au païs
Ero lou tèms, souvenès-vous
Lou tèms di cèro i loup.
Emé l’amour au rendès-vous
Erian bèn au païs
Ero lou tèms, souvenès-vous
Lou tèms di cèro i loup.


Coucha dins lou fen (Pills et Tabet)

Fau pas que vous escounde
Qu’ai toujour agu la santo orrour di vaco
Dins ma famiho es un tort
Las ! Lou mestié de rasetaire
A jamai esta moun afaire.
Amariéu miéus que m’injurion
Que me pendon o me despatrion
Pulèu que de tousca uno pousso
Uno pousso de ma vido.
Siéu ansin, tant pis
Es doumage.
La drolo de la bastidano
Es charmanto e aven lou mem’age
Per bonur per li calignaire
Soun au grand er d’autri jo
Di jo qu’ame mai qu’acò.

Refrin

Coucha dins lou fen
Emé lou soulèu per temouin
Un auceloun que canto au luen
Se disen di secrèt
E di grand sarramen e di vot
Aven di broundiho i cabèu
S’embrassan e se fringouian
Coume la vido es douço, douço
Coucha dins lou fen
Emé lou soulèu per temouin.

Couneisses di femo dóu mounde
Que fin qu’à nonant’an soun bloundo
E que soun folo de soun cors
Per sis amour ié fau di decor
Di tapis, di couissin en or
De la lumiero tamisado
Di paradouiro –s- irisado
Estoumpant sout’si bais
Di charme un pau trop passi
Eh ben tant pis
Mai es doumage
Quand sian vigourous
Qu’ aman e qu’aven moun age
Touti ‘questi décor soun demasia
Li canapé, en vole plus
Fau plus l’amour en gàbi
Gardes, gardes vos escleirage.
Refrin

Cecilo
(Claude Nougaro)

Voulié un enfant
Iéu n’en vouliéu pas
Pamens ié siguè facilo
Emé sis argumen
De te faire un papa
Cecilo, ma fiho.

Quand soun vèntre siguè round
En risènt is esclat
Me diguè : « Anen, alegro :
Sara un bèu garçoun. »
E te vaqui,
Cecilo, ma fiho.
E te vaqui et me veici, iéu,
Iéu ai trent’ an tu sièis mes
Sian nas à nas lis uei dins lis uei
Quau es lou mai espanta di dous ?

Bèn avant que naisses
Di fiho en aviéu agudo
Jougant moun cor à crous o testo
De la bruno gagnado
A la bloundo perdudo,
Cecilo, ma fiho.

E sabe que bèn lèu
Tu tambèn auras
Dis idèio e pièi dis idilo
Di mot dous sus tis aut
Di man sus ti debas
Cecilo, ma fiho.

Iéu t’esperarai touto la nue
T’entendrai rentra senso brut
Mai au matin, es iéu qu’enrougirai
Davans tis uei mai clar que jamai.

Que toujour te toucon
Coum’ aro lou fau
Coumo moun alen sus ti ciho
Moun poutoun sus ta bouco
Dedins toun som d’enfant
Cecilo ma fiho
Cecilo



Cansoun per ma vièio (Guy Béart)

Ai plus gi de pan
Ai plus gi de vin
Ai plus que tu, ma vièio
Ai plus que tu
Que cour à ma voues
La nue quouro m’esviho
E ma bouco mord
Encaro e encaro
Lou lat que me portes
Coum’es dous alors
Dóu tèms que tout’ dor
De bèure de la sorto.

Ai plus gi de fio
Ai plus gi de lio
Ai plus que tu, ma vièio
Se l’aiglo a soun nis
L’ome a soun lougis
E la cato sa garbello
Quand la biso me mord
Encaro e encaro
De ti bras me cuerbes
E aqui m’endorme
Bèn miéus que deforo
O lou rèi dins soun Louvre.

Ai plus gi de fe
Ai plus gi de lèi
Ai plus que tu, ma vièio
Uno flour m’a pres
Un alo e siéu
Presounié coum’un’ abiho
T’ame e morde
Encaro e encaro
La flour de l’amaresso
Es jauno d’or
Despièi dorme plus
La fèbre me carcino.

Ai plus gi de fiho
Ai plus gi d’ami
Ai plus que tu, ma vièio
Ounte soun parti ?
Ah, dis-me lou, dis
Tu soulo que me vihes
E pamens morde
Encaro e encaro
La man que me dounes

Quouro enfin la mort
La bresso e l’endor
Soulo me perdouno
Quouro enfin la mort
La bresso e l’endor
Soulo me perdouno.


Canoun per l'’Auvergnas (Georges Brassens)

Es à tu ‘questo cansoun,
Tu l’Auvergnas que, sens’ façoun,
M’a douna quatre bout de bos
Quand, dans ma vido, fasié fre,
Tu que m’as douna dóu fio quand
Li croucanto e li croucant,
Touti li gènt bèn intenciouna
M’avien sarra la porto au nas.
Ero rèn qu’un fio de bos
Mai m’avié caufa lou cors
E dins moun amo brulo encaro
A la maniero d’un fio de joio.

Tu l’Auvergnas, quand mouriras,
Quand lou croco-mort t’empourtara,
Que te meno, à travès cèu,
Au Paire Eternau.

Es à tu ‘questo cansoun,
Tu l’oustesso que, sens’façoun,
M’a douna quatre tros de pan
Quand, dans ma vido, fasié fam.
Tu qu’ubriguères ta mastro quand
Li croucanto e li croucant,
Touti li gènt bèn intenciouna
Risien de me veire juna
Ero rèn qu’un pau de pan
Mai m’avié caufa lou cors
E dins moun amo brulo encaro
A la maniero d’un grand festin.

Tu l’oustesso, quand mouriras,
Quand lou croco-mort t’empourtara,
Que te meno, à travès cèu,
Au Paire Eternau.

Es à tu ‘questo cansoun
Tu l’estrangié que sens’façoun,
D’un er malurous m’as sourri
Quouro li gendarmo m’an pres
Tu que n’as pas aplaudi quand
Li croucanto e li croucant,
Touti li gènt bèn intenciouna
Risien de me veire enmena.
Ero rèn qu’un pau de mèu
Mai m’avié caufa lou cors
E dins moun amo brulo encaro
A la maniero d’un grand soulèu.

Tu l’estrangié quand mouriras,
Quand lou croco-mort t’empourtara
Que te meno à travès cèu
Au Paire Eternau


Caire de ru (Charles Trenet)

Me souvene d’un caire de ru
Aujourd’uei despareigu
Moun enfanço jougavo per aqui
Me souvene d’acò
I’avié uno palissado
Un taiadis d’embouscado
Li pesoulin dóu quartié
Ié venin se bataia.

Aro i’a un cafè
Un taulié flamejan per l’efèt
Uno flouristo que vend si flour is amant
E meme is enterramen.

Revese moun caire de ru
Aujourd’uei despareigu
Me souvene d’un triste sèr
Quouro lou cor sens’espèr
Plourave en esperant
Un amour de quing’an
Un amour que siguè perdu
Just’ aquest’ caire de ru

E despièi ai forço vouiaja
Trop souvènt en païs estrangié
Mounde nòu, bastisoun o demoulicioun,
Me dounas di vesioun.

Crese veire moun caire de ru
E subran apareigu
Retrobe ma palissado
Mi coumpan, mi resquihado
Moun muguet de dous sòu de printèms
Mi quing’an… mi vint an
Tout acò que siguè iéu e qu’es plu
Tout’ moun viei caire de ru.


Aven pas besoun de la luno

Aven pas besoun de la luno
Quand sian veramen amourous
Pas besoun de vènt sus la luno
Ni de sourso ni de cèu blu
Dóu moumen qu’aman sa bruno
Acò sufis per estre urous
Lis uei dins lis uei e lou cor jouious
Oublidan la terro e li cèu
Que bonur, que joio, que chevanço m’a douna la vido
Lou proumié cop qu’ai vist ‘quelo qu’es moun amigo
Aven fa couneissenço. Soun jardin flouri
Es pas sout’ lou cèu de Prouvenço
Mai sout’un paro-plueio Plaço de Vichy
Aven pas besoun de la luno
Quand sian veramen amourous
Pas besoun de vènt sus la luno
Ni de sourso ni de cèu blu
Dóu moumen qu’aman sa bruno
Acò sufis per estre urous
Lis uei dins lis uei e lou cor urous
Oublidan la terro e li cèu
Aven pas besoun de la luno
Quand sian veramen amourous.


Avau (Jean-Jacques Goldman)

Avau
Tout es nòu e tout es sóuvage
Libre countinènt sens’ grihage
Eici, nòsti sounje soun estré
Es per ‘cò qu’anarai avau.

Avau
Fau de cor e fau de courage
Mai tout’ es poussible à moun age
S’as la forço e la fe
L’or es la pourtado de ti det
Es per ‘cò qu’anarai avau.

I vas pas
I’a di tempésto e di naufrage
Lou fio, li diable e li mirage
Te sabe tant fragile pèr-fes
Resto au cros de iéu.

Aven tant d’amour à faire
Tant de bonur à veni
Te vole marit e paire
E tu, sounjes de parti.

Eici, tout es jouga d’avanço
E pouden rèn ié chanja
Tout depènd de nostro neissenço
E iéu siéu pas bèn na.

Avau,
Luen de nostri vido, de nostri vilage
Oublidarai ta voues, toun visage
Ai bèu te quicha dins mi bras
M’escapes adeja, avau.

Aurai ma chanço, aurai mi dret
I vas pas
E la fierta qu’eici ai pas
Avau
Tout ço que merites es à tu
I vas pas
Eici, lis autre impauson sa lèi
Avau
Te perdrai belèu avau
I vas pas
Mai me perde se reste aqui
Avau
La vido m’a pas leissa la chàusido
I vas pas
Tu e iéu, sara avau o pas
Avau
Tout es nòu e tout es sóuvage
I vas pas
Libre countinènt sens’ grihage
Avau
Bèu coumo s’imagino pas
I vas pas
Eici nosti sounge soun estré
Avau
Es per acò qu’irai avau
I vas pas
M’an pas leissa la chàusido
Avau
Me perde se reste aqui
I vas pas
Es per acò qu’irai avau.

Aro sabe
(Jean Gabin, J-L Dabadie)

Quouro ère pichot, aut coume tres poum
Parlave bèn ferme per estre un oume
Disiéu : Sabe, sabe, sabe, sabe ?

Ero la coumençanço, èro lou printèms
Mai quouro ai agu mi dès-e-vue ,
Ai di : sabe, ié siéu, aquest cop sabe.

E encuei, li jour ounte me revire,
Regarde la Terro ount’ ai quand meme fa li cènt pas
E sabe toujour pas coume viro !

A l’entour de mi vint-e-cinq an, sabiéu tout :
L’amour, li roso, la vido, li sòu
Bèn si, l’amour ! N’aviéu fa tout’ lou tour !

E, urousamen, coume li coulègo,
Aviéu pas manja touto moun pan :
En mitan de ma vido, ai encaro apres.
Ço qu’ai apres, acò tèn en tres, quatre mot :
« Lou jour ounte quaucun vous amo, fai forço bèu,
Pode pas miéu dire, fai forço bèu !

Es encaro ço que m’espanto dins la vido,
Iéu que siéu à l’autouno de ma vido
Oubliden tant de sèr de tristun
Mai jamai un matin de tendresso !

Touto ma jouvènço, ai vougu dire : sabe.
Soulamen, mai cercave, mens sabiéu.
I’a sessanto cop qu’an souna à lou reloge
Siéu encaro à ma fenèstro ; regarde e m’interrouge.

Aro sabe, sabe que sabèn jamai !
La vido, l’amour, l’argènt, lis ami e li roso…
Sabèn jamai lou brut ni la coulour di causo…
Es tout ço que sabe ! Mai acò lou sabe… !




Aujourd’uei belèu (Fernand Sardou)

Davans moun oustau i’a un pin terrible
Que sa grosso branco poudrié bèn toumba
Per moun paure tet, quento belo ciblo,
‘questo brancasso, vau la coupa.

Aujourd’uei belèu o alors deman
‘Quéu sacra soulèu me douno la cagno
La couparai…té, après-deman
E si pode pas la coupa iéu-meme
Demandarai à l’ami Tounin
Que la coupara emai bèn éu-meme
Es pas que siguen feiniant per eici
Mai fai tant caud dins nostre Miejour.

Ai di bèu lapin, di lapin superbe
Mai an toujour envejo de manja
Fau toustèms ié coupa de l’erbo
E dèuriéu bèn ié’n rabaia.

Aujourd’uei belèu, o alors deman
‘Queli sacra lapin me dounon la cagno
La couparai…té, après-deman
E si pode pas la coupa iéu-meme
Hé bé, largarai touti mi bèu lapin
Que la couparan emai bèn eli-meme.
Es pas que siguen feiniant per eici
Mai la terro es basso dins nostre Miejour.

Lou sèr de mi noço emé Terèso
Quand se sian trouba tout’desabiha
En sentènt freni soun bèu cors de braso
Me siéu pensa : « M’en vau l’embrassa »

Aujourd’uei belèu, o alors deman
Iéu lis esmougudo me rendon tout blave
L’embrassarai…té, après-deman
E si pode pas l’embrassa iéu-meme…
Ma subran m’a pres au pichot matin
Sian descadena aqui tant-lèu qu’aman
E dous mes après…aviéu tres pichot
Segur, sian li rèi dins nostre Miejour.

Alino
(Christophe)


Aviéu dessina sus lou sablo
Un dous visage que me sourridavo
Pièi a plougu sus ‘questo plage
Dins ‘quest’aurige a despareigu

E ai crida, crida Alino
Per que revèngue
E ai ploura, ploura
Aviéu tant de peno

Me siéu asseta auprès de soun amo
Mai ma belo damo s’èro enfugido
L’ai cercado senso plus ié creire
Sens’un espèr per me guida

E ai crida, crida Alino
Per que revèngue
E ai ploura, ploura
Aviéu tant de peno

Ai garda d’aquest’ dous visage
Coume un rambuéi sus lou sablo bagna

E ai crida, crida Alino
Per que revèngue
E ai ploura, ploura
Aviéu tant de peno

E ai crida, crida Alino
Per que revèngue
E ai ploura, ploura
Aviéu tant de peno






Ai garda l’acènt (Mireille Mathieu)

O, ai garda l’acènt qu’arrapen en neissènt dóu coustat de Marsiho
Es l’aiet dóu jardin, l’òli de l’oulivié, lou resin de la triho,
Es lou falabreguié ounte jougon lis escolié
Qu’uno cigalo esgaiejo.

Quand la mar de Pagnòu en retenènt si vago
S’endor en pantaiant
E sounjo d’un marin que ié passo la bago
La mar a nostr’acènt !

Quand lou vent de Mistrau descouifo li marchando
Jouguant au Tout Puissant
E que fai lou cèu mai blu que la lavando
Lou vèn à nostr’acènt !

O, ai garda l’acènt qu’arrapen en neissènt dóu coustat de Marsiho,
Es lou mas paternau, i mur coulour de mèu, i toumato vermèio,
Es la tèule dóu tet, coum’un pau de patoues que lou sèr ensoulèio.

Quand la nue de Daudet i moulin mes di velo
Que viron en crenihant
E que grouon au cèu di milioun d’estello
La nue à nostr’acènt !

Quand l’estiéu de Giono reven de l’estivage
E que lis estiven imiton en risènt
Lou parla de Prouvenço,
Lou mounde a nostr’acènt !

O, ai garda l’acènt qu’arrapen en neissènt dóu coustat de Marsiho,
Es l’acènt dóu clouchié, lou Nouvé di bergié dins la nué di meraviho
Es l’ourguei prouvençau, la glòri de Mistrau,
Es l’acènt de Mireio




Adiéu, Veniso prouvençalo (Alibert)

Adiéu, Veniso prouvençalo
Adiéu, païs de mis amour
Adiéu, cigaloun e cigalo
Dins li grand pin cantas toujour
Barco i douço coulour
Coulino rousso de flour
Au luen parte e vous leisse moun cor
Adiéu, Veniso prouvençalo
Adiéu, païs de mis amour.

Car pichot vilage au bord de la mar
Te leisse en gage tout ço que m’es car
L’eternau estiéu d’un cèu encanta
Ount’ ai cregu viéure un jour tout’ mi sounge
Païs qu’amave, dève desenant
Luen de tu m’en ana à jamai.

Refrin

La fiheto bruno que m’avié basset
Au clar de la luno fa de bèu sarramen
Dins si poulido man a brisa subran
Mis espèr e touto ma tendresso
Es perqué vole oublida sis uei
E quita, car païs, toun cèu blu.

Refrin


Adiéu moussu lou proufessour (Hugues Aufray)

Lis enfant fan uno farandoulo
E lou viei mèstre es tout’ esmougu :
Deman, va quita sa car’ escolo,
Sus ‘quest’estrado mountara plus.

Refrin

Adiéu, moussu lou proufessour
Vous oulidaren jamai
E tout au founs de nostre cor
‘Questi mot soun escri à la croio
Vous óufrèn ‘aqueli flour
Per dire coume vous amavian.
Vous oublidaren jamai,
Adiéu, moussu lou proufessour.

Uno larmo es toumbado sus sa man,
Soul dins sa classo, es asseta.
‘N’a vist defila di pichot
Qu’a ama tout dóu long de sa vido.

Refrin

Di bèu pres soun remes is elèvo,
Toutis lis discours soun termina,
Sout’ lou pradèu, l’assistanço se lèvo
Uno darrié cop lis enfant van canta :

Refrin


A lis uei pistoulet (Marc Lavoine)

Un pau especialo, es celibatàri
Lou visage pale, li cabèu en arrié
Ame’cò
Se dessino sout’di jupo fendudo
E devine dis istòri defèndudo
Es coum’acò
Tal’men tant bello quouro sort
Tal’men tant bello, l’ame tal’men tant fort.

Refrin
A lis uei pistoulet, a lou regard que tuo
A tira la proumiero, m’a touca, es fichu
A lis uei pistoulet, a lou regard que tuo
A tira la proumiero, m’a touca, es fichu.

Un pau largado, un pau soulo sus terro
Li man ‘stirado, li cabèu en arrié
Ame’cò.
A faire l’amour sus di mal-entendu
Viven toujours di moumen defèndu
Es coum’acò.
Tel’men tant femo quouro mord
Tel’men tant femo, l’ame tal’men tant fort.

Refrin.

Soun cors s’acabo sout’ di drap incouneigu
E ieu sounje de geste defèndu
Es coum’acò.
Un pau especialo, es celibatàri
Lou visage pale, li cabèu en arrié
Ame’cò.
Tel’men tant femo quouro dor
Tel’men tant bello, l’ame tel’men tant fort.

Refrin



A biciéucleto (Yves Montand)

Quouro partian de bon matin
Quouro partian sus li camin
A biciéucleto
Erian quauqui bon coumpan
I’ avié Fernand i’avié Firmin
I’avié Francis e Sebastien
Epièi Pauleto

Erian touti amourous d’elo
Se sentian poussa dis alo
A biciéucleto
Sus li pichot camin de terro
Aven souvènt viscu l’infer
Per pas pausa li ped perterro
Davans Pauleto

Fau dire que ié metié dóu cor
Ero la fiho dóu fatour
A biciéucleto
E despiéi qu’avié agu vuej’ an
Avié fa en lou seguènt
Touti li camin envirounant
A biciéucleto

Quouro aprouchavian la ribiero
Pausavian dins li féusiero
Nos biciéucleto
Se viéutoulavian dins lis champ
Fasènt naisse un bouquet chanjant
De sautarello, de parpaioun
E de reineto.

Quand lou souléu à l’ourisount
Proufielavo sus li bouissoun
Nos siloueto
Revenian fourbu, countènt
Lou cor un pau vague pamens
D’estre pas soulet un moumen
Emé Pauleto.

Prene à l’escoundoun sa man
Oublida un pau li coumpan
La biciéucleto
E se disian es per deman
Ausarai, ausarai deman
Quouro anaren sus li camin
A biciéucleto.


Moun legiounàri (Edith Piaf)

Avié di grands uei tras que clar
Ounte passavon dis eslùci
Coum’au cèu passon lis ourage.
Ero clàfi de tatouage
Qu’ai jamai forço bèn coumpres
Soun còu pourtavo : Pas vist, pas pres.
Sus soun cor se lisié : Degun
Sus soun bras dret un mot : Resouno

Sabe pas soun noun, sabe rèn d’èu
M’a ama tout’ uno nue
Moun legiounàri !
E me leissènt à moun destin
S’es en ana dins lou matin
Plen de lumiero !
Ero prim, èro bèu
Sentié bon lou sablo caud
Moun legiounàri !
I avié dóu soulèu sus soun front
Que metié dins si péu blound
De la lumiero !

Bonur perdu, bonur enfugi,
Toujour pense à ‘questo nue
E l’envejo d’èu me rousigo
Pèr fes ploure e pièi sounge
Que quouro estié sus moun cor
Auriéu degu crida moun bonur…
Mai ai rèn ausa ié dire
Aviéu pòu de lou veire sourrire !

(Refrin)

L’an trouba dins lou desert
Avié sis bèu uei dubert
Dins lou cèu passavon di nivo
A moustra sis tatouage
E sourrisènt e’ pièi a di
Moustrènt son còu
« Pas vist, pas pres »
Moustrènt soun cor : « Aqui degun »
Sabié pas…Ié perdoune.

Sounjave pamèns que lou destin
Me radurrié un bèu matin
Moun legiounàri.
Que s’en anarian touti dous
Dins quauque païs meravihous
Plen de lumiero !
Ero prim, èro bèu ;
L’an mes sout lou sablo caud
Moun legiounàri !
I avié dóu soulèu sus soun front
Que mestié dins si pèu blound
De la lumiero.


Te leisses ana (Charles Aznavour)

Es drole coume siés drolo à regarda
Siés aqui, esperes, fas la marrido tèsto
E iéu ai envejo de riseja
Es l’alcol que mounto dins ma tèsto
Tout’l’alcol qu’ai begu ‘questo ser
Per i pousa lou courage
De t’avoua que n’ai per dessus lou cap
De tu e de ti coumerage
De toun cors que me leisso sage
E que me levo tout espèr.

N’ai proun ; fau bèn que te lou dise
M’eisasperes, me tiranejes
Subisse toun marrit caratère
Sens’ausa dire qu’eisageres
O eisageres, aro lou sas
Perfès voudriéu t’estrangla
De Diéu qu’as muda en cinq an !
Te leisses ana, te leisses ana.

Ah! Siés poulido à regarda
Ti debas toumbant sus ti sabato
E toun vièi penchinadou mau sarra
E ti bigoudis quento gàubi.
Me demande chasque jour
Coum’as fa per m’agrada
Coum’ ai pouscu te caligna
E t’aliena ma vido entiero
Coum’acò dounes d’er à ta maire
Qu’a rèn per afisca l’amour

Davans mis ami, que’ catastrofo
Me contro-dises, m’apoustroufes
‘mé toun verin , toun charpinage,
Fariés batre di mountagno
Ah ! Ai encapa lou gros lot
Lou jour que t’ai rescountrado ;
Se t’aboucaves sarié trop bèu ;
Te leisses ana, te leisses ana

Siés un bestiàiri e un tiran
As gi de cor et gi d’amo.
Pamens pense bèn souvènt
Que mau-grat tout siès ma femo
Se vouliés faire un efort
Tout’ poudrié reprendre sa plaço
Per meigri fai un pau de courso
Adoubo-te davans ta glaço
Mes-te un sourrire au visage
Maquiho toun cor e toun cors.

Au lio de pensa que t’abourrisse
E de me fugir coumo la pèsto
Assajo de te moustra gentilo
Redevèn la pichoto fiho
Que m’a douna tant de bonur
E per-fès coume per lou passa
Amariéu que tout contro moun cor
Te leisses ana, te leisses ana.


L’imne à l’amour (Edith Piaf)

Lou cèu blu sus nous pòu s’afoundra
E la terro pòu bèn deruna
Pau m’importo se m’ames
Me trufe dóu mound’entié
Tant que l’amour eneigara mi matin
Tant que moun cors frenira sout' ti man
Pau m’importon li proublèmo
Moun amour d’abord que m’ames

Anariéu fin-qu’en bout dóu mounde
Me fariéu tegne en bloundo
Se me lou demandaves
Anariéu descroucha la luno
Anariéu rauba la fourtuno
Se me lou demandaves

Renegariéu ma patrio
Renegariéu mis ami
Se me lou demandaves
Podon bèn rire de iéu
Fariéu n’importo que
Se me lou demandaves.

Se un jour la vido te derrabo à iéu
Se mores que siegues luen de iéu
Pau m’importo se m’ames
Car iéu mourirai tambèn
Auren per nous l’eternita
Dins lou blu de touto l’immenseta
Dins lou cèu plu de proublèmo
Moun amour creses que s’aman ?
Diéu recampo ‘queli que s’amon.

La gàbi is aucèu (Pierre Perret)

Durbès, durbès la gàbi is aucèu
Regardès-li s’enaura, es bèu
Lis enfant, se vesès
Dis auceloun presounié
Durbès-li la porto vers la liberta

Un pichot dedau
Tres gouto d’aigo dedins
En dessus l’ajou
Un os de sèpi tout blanc
Em’un auceloun triste
De viéure en prisoun
‘cò mes dóu soulèu dins la meisoun
Es acò que diran
Quàuquis rendié vicious
Di vièis ensuqua
Que n’an que di trau d’er
Dins la closco.
Un cop dins vostro vido
Vous que sias pas coum’eli
Fasès un tru que vos rendra urous

Durbès, durbès la gàbi is aucèu
Regardès-li s’enaura, es bèu
Lis enfant, se vesès
Dis auceloun presounié
Durbès-li la porto vers la liberta.

Se vostro counsierge fai cui-cui sus soun peiroun
Emé si parrouqueto impourtado dóu Japoun
Si canàri jaune e si bengali
Fasès-ié tambèn guili-guili
Sournarudamen esclama-vous :
« De Diéu ! Que plumage !
Mai, caro Madamo,
Vous demandon au tresen estage. »
E tre que la damo aura vira lou ped
Meme se dèu pas vous perdouna

Durbès, durbès la gàbi is aucèu
Regardès-li s’enaura, es bèu
Lis enfant, se vesès
Dis auceloun presounié
Durbès-li la porto vers la liberta.

Lili (Pierre Perret)

La trouvavian pulèu poulido, Lili
Arribavo di Soumali, Lili
Dins un batèu plen d’emigrat
Que venien touti de soun plen gràt
Faire escoubihaire à Paris.
Cresié qu’estian toutis parié, Lili
Au païs de Voltaire e d’Hugo, Lili
Mai per Debussy en revenge
Falié dous negre per uno blanco
Acò fai un sacre distinguo
Amavo tant la liberta, Lili
Sounjavo de fraternita, Lili
Un oustalié rudo Secretan
Ié precisè en arribènt
Qu’éu reçaupié que li Blanc.

A descarga di queissetoun, Lili
A fa li salo besougno, Lili
Crido per vèndre di caulet-flòri
Dins la rudo si fraire de coulour
L’acoumpagnon au martèu-picaire
E quand ié disien « Blanco-Nèu », Lili
Se leissié plus prene i las, Lili
Troubav’acò forç’ amusant
Meme si ié falié sarra li dènt
Aurien esta trop coutènt.
Amè un bèu blound frisa, Lili
Qu’èr’ alesti de l’espousa, Lili
Mais li bèlli-gènt ié diguèron
Sian pas racisto per dous sòu
Mai voulen pas ‘cò à l’oustau.

A assaja l’Americo, Lili
‘Quest grand païs demoucratico, Lili
Aurié pas cregu sens’ lou veire
Que la coulour dóu desespèr
Tambèn eila èro lou negre.
Mai dins un acamp à Memphis, Lili
A vist Angela Davis, Lili
Que ié diguè : « Vèn, ma soureto
Amoulouna aven mens pòu
Di loup qu’agachon lou trapour
Es per escounjura sa pòu, Lili
Que tambèn lèvo un poung rabin, Lili
En mitan de tout’aqueli pantin
Qu’encèndion lis autobus
Interdi au gènt de coulour

Mai dins toun coumbat journadié, Lili
Couneissiras qu’aucun de bèn, Lili
E l’enfant que neissira un jour
Aura la coulour de l’amour
Contro la qualo se pòu rèn
La trouvavian pulèu poulido,Lili
Arribavo di Soumali, Lili
Dins un batèu plèn d’emigra
Que venien touti de soun plèn grat
Faire escoubihaire à Paris.


Li vièi (Jacques Brel)

Li vièi parlon plus o alor soulamen dóu bout dis uei
Meme riche soun paure, an plus d’ilusioun e an qu’un cor per dous
L’oustau sènt la ferigoulo, lou propre, la lavando e lou verbe d’antan
Que visquen à Paris, vivèn touti en prouvinço quouro vivèn trop de tèms
Es d’avé trop ris que si voues se fendihon quouro parlon d’aièr
E d’avé trop ploura que di lagremo’ncaro perlejon à si parpello
E se tremoulon un pau es de veire vieii la pendulo d’argènt
Que rangoulo au saloun, que dis o, que dis noun, que dis : vous atènde.

Li vièi pantaion plus, sis libre s’ensoumihon, sis piano soun sarra
Lou catounet es mort, lou muscat dóu dimenche li fai plus canta
Li vièi boulegon plus, sis gèste an trop frounsi, soun mounde es trop pichot
Dóu lié à la fenèstro, pièi dóu lié au fautuei emai dóu lié au lié
E se sorton encaro bras dessus bras dessout tout’abiha de rede
Es per segui au soulèu l’enterramen d’un mai vièi, l’enterramen d’uno mai laido
E lou tèms d’un senglout, oublida tout’ un’ ouro la pendulo d’argènt
Que rangoulo au saloun, que dis o que dis noun, emai que lis atènd.

Li vièi moron pas, s’endormon un jour e dormon trop de tèms
Se tènon per la man, an pòu de se perdre e se perdon pamens
E l’autre rest’ aqui, lou méiour o lou pire, lou dous o lou sevère
Acò en chau pas, aquèu di dous que resto se retrouvo en infer.
Lou veires belèu, la veires perfès en pluèio e en chagrin
Traversa lou presènt en s’escusènt ja d’estre pas mai luen
E fugi davans vous un darrié cop la pendulo d’argènt
Que rangoulo au saloun, que dis o, que dis noun, que ié dis : t’atènde
Que rangoulo au saloun, que dis o, que dis noun emai que nous atènd.

L’ame à mouri (Francis Cabrel)

Iéu ère rèn
E vaqui qu’encuèi
Siéu lou gardian
Dóu som de sis nue
L’ame à mouri

Poudès destruire
Ço que vous plaseira
N’a que de durbi
Lou relarg de sis bras
Per tout recoustruire
Per tout recoustruire
L’ame à mouri.

A gouma li chifro
Di reloge dóu quartié
A fa de ma vido
Di cocoto de papié
E di cascaiado

A basti di pont
Entre nous e lou cèu
E li traversan
A chasco fès que
Vòu pas durmi
Vòu pas durmi
L’ame à mouri.

A degu faire touti li guerro
Per estre tant forto encuèi
A degu faire touti li guerro
De la vido, e l’amour tambèn.

Vièu de soun miéus
Soun pantai d’oupalino
Danso en bèu mitan
Di séuvo que dessino
L’ame à mouri.

Pourto di riban
Que leisso s’envoula
Me canto souvènt
Qu’ai tort d’assaja
De la reteni
De la reteni
L’ame à mouri.

Per mounta dins sa baumo
Escoundudo sout li te
Dève clavela di noto
A mis esclop de bos
L’ame à mouri

Dève juste m’asseta
Dève pas parla
Dève rèn voulé
Dève juste assaja
De ié aparteni
De ié aparteni
L’ame à mouri.

A degu faire touti li guerro
Per estre tant forto encuèi
A degu faire touti li guerro
De la vido, e l’amour tambèn.

Iéu ère rèn
E vaqui qu’encuèi
Siéu lou gardian
Dóu som de sis nue
L’ame à mouri

Poudès destruire
Ço que vous plaseira
N’a que de durbi
Lou relarg de sis bras
Per tout recoustruire
Per tout recoustruire
L’ame à mouri.

Un’ilo (Serge Lama)

Un’ilo
Entre lou cèu e l’aigo
Un’ilo
Sens’ome ni batèu
Inculto
Un pau coum’un’escorno
Sóuvage
Sens’espèr de viage
Un’ilo
Un’ilo
Entre lou cèu e l’aigo.

Sarié aqui, davans la mar immènso,
Aqui sens’espèr d’esperanço
Soulet davans ma destinado
Mai soulet qu’au cor d’uno séuvo
Sarié aqui dins ma propro desfacho
Tout soulet sens’espèr de counquisto
Que saupriéu à la longo perqué
T’ai leissado, iéu qu’amo que tu.

Un’ilo
Coum’uno ciblo d’or
Tranquilo
Coum’un enfant que dor
Fidèu
A n’en mouri per elo
Crudèlo
A forço d’estre bello
Un’ilo
Un’ilo
Coum’un enfant que dor.

Sarié aqui, davans la mar immènso
Aqui per venja mi venjanço
Tout soulet emé mi souveni
Mai soulet qu’au moumen de mouri
Sarié aqui, au cor de Santo-Eleno
Senso joio, sens’ amour e sens’isagno
Que saupriéu à la longo perqué
T’ai leissado, iéu qu’amo que tu.

Un’ilo
Entre lou cèu e l’aigo
Un’ilo sens’ome ni batèu
Inculto
Un pau coum’un’escorno
Sóuvage
Sens’espèr de viage
Un’ilo
‘Quest’ilo
Moun ilo, es tu.


Me leisso pas (Jacques Brel)

Me leisso pas
Fau oublida
Tout pòu s’oublida
Oublida lou tèms
Que s’enfugis déjà
Di mal-entendu
E lou tèms perdu
A saupre coume
Oublida ‘quest’ouro
Que tuavon per fès
A cop de perqué
Lou cor dóu bonur
Me leisso pas
Me leisso pas
Me leisso pas
Me leisso pas

Iéu t’oufrirai
Di perlo de pluéio
Vengudo de païs
Ounte plau pas
Cavarai la terro
Fin-que ma mort
Per curbi toun cors
D’or et de lume
Farai un doumaine
Ounte l’amour sara rèi
Ounte l’amour sara léi
Ounte saras rèino
Me leisso pas
Me leisso pas
Me leisso pa,
Me leisso pas.

Me leisso pas
T’enventarai
Di mot dessena
Que coumprendras
Te parlarai
D’aquelis amant
Qu’en vist per dous cop
Soun cor s’abrasa
Te countarai
L’istòri qu’aquèu rèi
Mort d’agué pas
Pouscu te rescountra
Me leisso pas
Me leisso pas
Me leisso pas
Me leisso pas

S’es vist souvènt
Regiscla lou fio
De l’ancian voulcan
Que cresian trop viei
Es, acò se di,
Di terro cremado
Que dounon mai de blad
Qu’un meiour abriéu
E quour’ vèn lou sèr
Per qu’un cèu flamejo
Lou rouge e lou negre
S’espouson pas ?
Me leisso pas
Me leisso pas
Me leisso pas
Me leisso pas.

Me leisso pas
Vau plus ploura
Vau plus parla
M’escoundrai aqui
Per te regarda
Dansa epièi rire
Leisso-me deveni
L’oumbro de toun oumbro
L’oumbro de ta man
L’oumbro de toun chin
Mai
Me leisso pas
Me leisso pas
Me leisso pas
Me leisso pas.





Lou Peirot que danso (Gilbert Bécaud)

Fai di bound, fai di bound
Lou Peirot que danso
Fai di bound, fai di bound
Plen d’impertinènci,
Emé si campaneto de cristau
Soun coustume d’or e sis cimbalo.
Fai di bound, Fai di bound
E iéu que lou regarde
Faire di bound, faire di bound,
Ié dise : « Pren gardo,
Ai bèn pòu qu’un jour, toun bound siegue à terro,
Sas
Que te cougnaras la tèsto,
Que te cougnaras la tèsto,
Que te cougnaras la tèsto
Au cèu. »

O Noun, noun, noun, que dis
Penses dounc, que dis.
Siéu retengu per la cadeno fino
Di dous bras menut de ma poulido Couloumbino.
O noun, noun , noun, que dis.
Pensas dounc, que dis.
Anas dounc, que dis.
Epièi quouro meme,
M’envoulariéu.

Fai di bound, fai di bound
Lou Peirot que danso.
Fai di bound, fai di bound
Plen d’impertinènci
Emé si campaneto de cristau
Soun coustume d’or e si cimbalo.
Fai di bound, fai di bound,
Li gent lou regardon
Faire de bound, faire de bound
E dison : « Pren gardo.
T’ i prenes tant bèn emé ti tour,
Sas,
Que t’esclaparas la tèsto
Que t’esclaparas la tèsto,
Que t’esclaparas la tèsto
Un jour. »

O noun,noun, noun, que dis.
Anas dounc, que dis.
Ai ‘qui sus moun cor la flour d’eiglantino
Que pourto bounour
M’a di ma poulido Couloumbino.
O noun, noun, noun, que dis.
Anas, anas, que dis.
Pensas dounc, que dis.
Epièi quouro meme
M’esclapariéu…

Fai di bound, fai di bound
Lou Peirot que danso.
Fai di bound, fai di bound
Plen d’estravaganço,
Emé soun sourrire de cristau.
Anas-l’i plen fio
Musico e lumiero
Regardas-lou faire :
Es carnaval.




Li marcat de Prouvenço (Gilbert Bécaud)

I’a tout tout-dóu-long di marcat de Prouvenço
Que senton, lou matin, la mar e lou Miejour
Di perfum de fenoui, de meloun e d’àpi
Emè dins lou mitan, quàuquis pichot que danson.
Vouiajour de la nue, iéu que, en ribambello,
Ai franqui di païs que mis uei vesien pas
Languisse, à la primo-aubo, de trouba sout mi pas
Aquest’ moundo meraviha que ris e s’interpelo
Lou matin au marcat.

Veici per cent franc un pau de ferigoulo
Un pau de safran et un kilò de figo ;
Voulès pas, parai, un bèu platèu de pesco
Belèu d’aubricot ?
Veici lou tragoun e la bello eschaloto
Lou pouli peissoun de la Mio-Charloto
Voulès pas, parai, un flouquet de lavando,
Belèu quauquis uiet ?
E pèr dessus tout ‘cò vous baion en estreno
L’acènt que se permeno et que n’en finis pas.

Mai i’a tout-dóu-long di marcat de Prouvenço,
Tant de fiho poulido, tant de fiho poulido
Qu’en mitan di fenoui, de meloun, dis àpi
Ai bèn de cop que i’a quauqu’ idèio que danson.
Vouiajour de la nue, iéu que, en ribambello,
Ai crousa di regard que vésiéu meme pas
Languisse, à la primo-aubo, de trouba sout mi pas
Aqueli fiho dóu soulèu que rison e que m’apelon
Lou matin au marcat.
(Refrin)


Cecilo, ma fiho (Claude Nougaro)

Voulié un enfant
Iéu n’en vouliéu pas
Pamens ié siguè facilo
Emé sis argumen
De ta faire un papa
Cecilo, ma fiho.
Quand soun vèntre siguè round
En risènt is esclat

Me diguè : « Anen, trefouli ;
Sara un garçoun. »
E te vaqui,
Cecilo ma fiho.
E te vaqui et te veici, iéu
Iéu ai trent’ an tu sièis mes
Sian nas à nas lis uei dins lis uei
Quau es lou mai espanta di dous ?

Bèn avant que t’agué
Di fiho en aviéu agudo
Jouguènt moun cor à testo o crous
De la bruno gagnado
A la blondo perdudo,
Cecilo ma fiho.
E sabe que bèn lèu
Tu tambèn auras
Dis idèio e pièi dis idilo
Di mot dous sus tis aut
Di man sus ti debas
Cecilo ma fiho.
Iéu t’esperarai touto la nue
T’entendrai rentra senso brut
Mai au matin, es iéu qu’enrougirai
Davant tis uei mai clar que jamai.

Que toujour te tocon
Coum’ aro lou fai
Coumo moun alen sus ti ciho
Moun poutoun sus ta bouco
Dins toun som d’enfant
Cecilo ma fiho
Cecilo



La cansoun di canut (Aristide BRUANT)

Per canta Veni Creator
Fau aguer dis chasublo d’or
Per canta Veni Creator
Fau aguer dis chasublo d’or.
N’en teissan per vous, Grand de la Gleiso
Et nous, paure canut, avèn gi de camiso !

Es nous li canut
Caminan tout nus !

Per gouverna, fau ague
Mantèu e riban en bandouliero,
Per gouverna, fau ague
Mantèu et riban en bandouliero.
N’en teissan per vous, Grand de la Terro,
E nous paure canut, sens’linçòu nous enterron.

Es nous li canut
Caminan tout nus !

Mai nostre règne arribara
Quouro lou vostre finira !
Mai nostre règne arribara
Quouro lou vostre finira !
Teissarèn lou linçòu dòu viei mounde
Car entendèn ‘déja le revòuto que rampello.

Es nous li canut
Anarèn plu nus !


I marcho dóu palais

I marcho dóu palais
I’a uno tant poulido fiho
I’a uno tant poulido fiho.

A tant d’amourous
Que saup pas lou quau prene.

Es un pichot courdounié
Qu’a agu sa preferènçi.

Es en la caussènt
Que ié fagué sa demando.

Galanto se vouliés,
Dourmirian ensèn.

Dins un grand lié carrat
Ourna de telo blanco.

I quatre caire dóu lié
Un bouquet de pervenco.

Dins lou mitan dóu lié
La ribiero es prefoundo.

Touti li chivau dóu rei
Poudrien ié bèure ensèn.

E ié dourmirian ourous
Jusqu’à la fin dou mounde.


L’aigo vivo (Guy Béart)

Ma pichoto es coume l’aigo, es coume l’aigo vivo ;
Cour coume un regoulet que lis enfant coursejon.
Courrès, courrès vitamen se lou poudès,
Jamai, jamai, jamai la regantarès.

Quouro canton li pipèu, quouro danso l’aigo vivo,
Enmeno soun troupeloun, au païs dis óulivo.
Venès, venès mi cabri, mis agneloun
Din li laurié, ferigoulo e badassoun.

Un jour que, souto li canèu, soumihavo moun aigo vivo,
Venguèron li drole dòu amèu per l’enmena cativo.
Barras, barras vostro gabio à doublo clau
D’entre vos det, l’aigo vivo s’envoulara.

Coume di pichot batèu, empourta per l’aigo vivo,
Dins sis uei li jouvencéu vaugon à la derivo.
Vauguas, vauguas deman acoustarès
L’aigo vivo es pas encaro à marida.

Pamèns, un matin nouvèu à l’aubo moun aigo vivo
Vendra bacela soun troussèu i caïau de la ribo.
Plouras, plouras, se me trouve à l’abandoun,
Lou regoulet, à la largo s’es en ana.





Matiéudo
(Jacques Brel)

Ma maire, veici lou tèms vengu
D’ana prega per moun salut
Matiéudo es revengudo
Bougnat, poudes garda toun vin
‘Questo ser bèurai moun chagrin
Matiéudo es revengudo.
Tu la servènto, tu la Maria
Vaudriè bélèu miéus chanja nòstri drap
Matiéudo es revengudo.
Mis ami, me leissas pas,
‘Questo ser m’entourno au coumbat,
Maudicho Matiéudo, coume sias ‘qui.

Moun cor, moun cor t’embales pas
Fai coume se sabiès pas
Que Matiéudo es revengudo.
Moun cor, arresto de remena
Qu’es mai bello qu’avans l’estiéu
La Matiéudo qu’es revengudo.
Moun cor, arresto de bandeja
Souvèn-te que t’a eslandra
Le Matiéudo qu’es revengudo.
Mis ami, me leissas pas,
Digas-me, digas-me que fau pas,
Maudito Matiéudo , coume sias ‘qui.

E vous, mi man, restas tranquilo
Es un chin que revèn de la vilo
Matiéudo es revengudo.
E vous, mi man, tabasas pas :
Tout acò vous regardo pas,
Matiéudo es revengudo.
E vous mi man, tremoulas plus
Souvenès-vous quouro vous plourave dessus
Matiéudo es revengudo
Vous mi man, vous durbès pas
Vous mi bras, vous estiras pas.
Sacrado Matiéudo, coume sias ‘qui.

Ma maire, arresto ti pregaio,
Toun Jaque s’entourno en infèr
Matiéudo m’es revengudo ;
Bougnat, aduses-nous dòu vin
Aquest’ di fèsto e di festin
Matiéudo m’es revengudo.
Tu la servanto, tu la Maria,
Vai estira moun grand lié de drap
Matiéudo m’es revengudo.
Ami, coumtas plus sus iéu
Escupisse au cèu encar’ un cop
Ma bello Matiéudo, coume sias ‘qui, aqui !


Posto restanto[/size] (Guy Béart)

S’escrivian di tendre causo
Dis mot pervers mai innoucènt
E rouge coumo nostre sang.
De li redire eici n’auso.

Ai tenta de brula aquesti page
Rèn à faire e li relise
Tis redounèu lis uei rempli
D’aquesti courbo à toun image

S’escrivian posto restanto
Au rendès-vous dis aprendis
Au rendès-vous dis sens’lougis
Que soun lis amour debutanto.

Quour’ me grifaves de ta plumo
Restave tout pal e, espanta
Sous ta grifo encar’encuèi
Ma vièio febre se ralumo

Despièi sous d’autri coulour
Ai batu, me siéu fa batre
Ta guerro soulo es óupignastre
M’aviés fa batre lou cor.

Un jour ma letro me revenguè
Anaves plus jusqu’à la posto
Aviés deserta lou poste
E mi letro partien en van

E revenien me prendre aiours,
Eici, aqui chanjave d’adrèisso
M’ajougnavon dins ma destrecho
Tout’aquéli retour au mandaire.

Que mounto uno flamo nouvello
Sus ‘questo cèndre désenant
Se veses coume t’amavo
Entr’aquéli ligno se revèlo

Acò que ièr as pas saupu lire
Fau de tèms per faire un cor
As pas destrui per rancuro
Acò qu’ier t’ai pas saupu dire ?


L’amelié[/size] (Georges Brassens)

Aviéu lou plus bèu amelié
Dòu quartié (bis)
E per la bouco groumando
Di fiho dòu mound’entié
Fasiéu poussa dis amelo
Lou bèu, lou poulit mestié !

Un esquiròu en coutihoun
Dins un bound (bis)
Venguè me dire : « Siéu groumando
E mi labro senton bon
E, se me dounes un’amelo,
Te doune un poutoun fripoun ! »

Grimpo en aut tant que vos,
Tant que pos (bis)
E crusques e picourejes
E grignoutes e pièi
Redavales mai que vite
Me douna lou poutoun degu ! »

Quand la bello aguè tout rousiga,
Tout manja (bis)
« Te pagarai, me diguè,
A plen de bouco quand li
Bedigas auran dis alo
E que saupres voula.

Grimpo m’embrassa se vos
O se pos (bis)
Ma digo-te que se toumbes
Aurai pas lagremo à l’uei,
Digo-te que se cabusses
Pourtarai jamai lou dòu ! »

Lis avié, bèn entendu,
Touti denteja (bis)
Touti grignouta mis amelo
Ma culido èro perdudo
Mai sa poulido bouco groumando
En poutoun m’a tout rendu !

E la fèsto duré tant
Que lou bèu tèms (bis)
Mai venguè l’autouno e la fòudre
E la pluèio e lis embas
An muda moun aubre en poudro
E moun amour dòu meme tèms !


Li fueio morto (Jacques Prévert)

Oh ! Voudriéu tant que t’ensouvèngues
Di jours urous quouro erian ami
En aquèu tèms la vid’ èro plus bello
E lou soulèu mai brulant qu’aujour-d’uei.
Li fueio morto se rambaion à la palo,
Li souveni e li regrèt tambèn
E lou vent dòu nord lis empourto
Dins la nue frejo de l’óublit.
Veses, ai pas oublida
La cansoun que me cantaves.

Es uno cansoun que nous ressemblo,
Tu que m’amaves, ieu que t’amave
E vivian touti dous ensèn,
Tu que m’amaves, ieu que t’amave.
Mai la vido desjougno ‘quéli que s’amon
D’aise d’aise, senso faire de brut
E la mar esfaço sus lou sablo
Li pas dis amant desuni.

Li fueio morto se rambaion à la palo,
Li souvéni e li regrèt tambèn
Mai moun amour silencious e fidèu
Sourris toujours e gramacio la vido.
T’amave tant, ères tant poulido,
Coume vos que t’oublide ?
En aquest’ tèms, la vido èro plus bello
E lou soulèu mai brulant qu’aujour-d’uei.
Eres ma plus tendrinelo amigo.
Mai n’ai que faire di regrèt
E la cansoun que cantaves
Toujour, toujour l’entendrai !
………………………………………………………………………..


Lou cassaire (Michel Delpech)

Ero cinq ouro dòu matin
Avançavian dins li palun
Cubert de brumo.
Aviéu moun fusiéu dins li man
Un passeroun prenié aperalin
De l’autitudo.
Li chin abriva anavon davans
Dins li canèu.

Pèr-dessus l’estang
Subran ai vist
Passa lis auco sóuvage.
S’en anavon
Vers lou miejour
La Mediterragno.
Un vòu de perdigau
Pèr-dessus li champ
Mountavo dins li nèblo ;
La fourèst cantavo,
Lou soulèu brihavo
En bout di palunaio.
Emé moun fusiéu dins li man
En founs de iéu me sentiéu
Un pau coupable.
Alor siéu parti tout soulet.
Ai enmema moun espagnòu
En permenado.
Regardave
Lou blu dòu cèu
E ère bèn.

(refrain)

E tout’ aquelis aucèu
Qu’èron tant bèn
Amoundaut dins li nèblo,
Auriéu bèn ama lis acoumpagna
Au bout de soun viage;
Si, tout’ aquelis aucèu
Qu’èron tant bèn
Amoundaut dins li nèblo,
Auriéu bèn ama lis acoumpagna
Au bout de soun viage.


Mis jouinos annado (Charles Trenet)

Mis jouinos annado
Courron dins li mountagno
Courron dins li draiòu
Clafi d’aucèu e de flour
E li Pirenèu
Canton au vènt d’Espagno
Canton la meloudio
Que bressoulè moun cor
Canton li souvéni
De ma pichoto enfanço,
Canton touti li bèu jour
A jamai enfugi.
E coume li pastre
Di mountagno de France
Canton la languisoun
De moun bèu païs.

Luen d’elo, luen di rigoulet,
Luen di sourso vagaboundo,
Luen di fresco cansoun dis aigo,
Luen di cascado que groundon,
Sounge, es acò ma cansoun,
Au tèms benesi di proumiero sesoun.

Mis jouinos annado
Courron dins li mountagna
Courron dins li draiòu
Clafi d’aucèu e de flour.
E li Pirenèu
Canton ivènt d’Espagno,
Canton la meloudio
Que bressè moun cor,
Canton li souvéni
De ma pichoto enfanço,
Canton touti li bèu jour
A jamai enfugi.
E coume li pastre
Di mountagno de Franço
Canton lou cèu lóugié
De moun bèu païs.


Coum’un pichot gau-galin (Marcel Mouloudji)

Te-vese-e-t’ame pièi la roso
Soun di flour que dison di causo,
Mai per ama lou gau-galin
E n’ama qu’acò fau estre badau !
-As belèu resoun ! Soulamen vaqui :
Quouro t’aurai di, coumprendras !
La primo fes que l’ai vegudo
Dourmié à mita nudo
Dins la lumiero de l’estiéu
En ben mitan d’un champ de blad
E sous soun jougne blanc
Ounte batavo soun cor
Lou soulèu gentamen
Fasié coum’uno flour :
Coum’un pichot gau-galin, moun amo,
Coum’un pichot gau-galin.

Es forço curious coume tis uei brihon
En t’evouquant la galanto fiho !
Brihon tant fort qu’es un pau trop
Per esplica li gau-galin.
-As belèu resoun!
Soulamen vaqui:
Quouro l’ai presso dins mi bras,
M’a douna soun pu bèu sourrire
Pièi après, sens’ rèn se dire
Dins la lumiero de l’estiéu
Se sian ama ! Se sian ama !
E ai tant apieja
Mi labro sus soun cor
Qu’en plaço dou poutoun
I’avié coum’uno flour :
Coum’ un pichot gau-gali, moun amo,
Coum’un pichot gau-galin.

Es ren des mai qu’un’aventuro
Ta pichoto istòri, e te jure
Que merito pas un senglout
Pas mai que ta passioun di gau-galin!
-Espero la fin ! Coumprendras :
Un autre l’amavo que n’amavo pas !
L’endeman quouro l’ai revisto,
Dourmié à mita nudo
Dins la lumiero de l’estiéu
En bèu mitan d’un champ de blad.
Mai sus soun jougne blanc,
Just’ à la plaço dou cor
I’avié tres gouto de sang
Que fasien coum’ uno flour :
Coum’un picho gau-galin, moun amo,
Un tout pichot gau-galin


A la font clarinello

A la font clarinello
M’en anen permena
L’aigo èro tant bello
Que léu m’ié sièu bagna.

Aco fai de tems que l’ame
Noun, jamai l’oublidarai.

Sus lou cimèu de l’euse
Cantavo un roussignou
Canto, roussignou canto
Tu qu’as lou cor gadau

Canto, roussignou canto
Tu qu’as lou cor gadau
As lou cor per n’en rire
Lou miéu me fa ploura.

Perdeguère ma ‘migo
Sens l’aguer merita
Per un boutoun de roso…
Elo n’en vougué pas.

Voudrièu que la roso
Siegue encaro au rousié
E que ma tendre amigo
Siegue encaro à m’ama


La mountagno. (Jean Ferrat)

Quiton un per un lou païs
Per s’en ana gagna sa vido
Luen de la terro ounte soun na.
I’a proun de tèms qu’en pantaiavon
De la vilo e de si secrèt,
Dòu formica e dòu ciné.
Li vièi èron pas ouriginau
Quouro se panavon machinau
D’un revers de mancho li brego
Mai sabien toutis à prepaus
Tua la caio o lou perdigau
E manja la toumo de cabro.

Pamèns, que la mountagno es bello !
Coumo se pòu imagina
En vesènt un vòu d’iroundello
Que l’autouno vèn d’arriba ?

Eme li man dessus si testo
Avien mounta di mureto
Fin la cimo de la coulino.
Que fan li jour e lis anado,
Avien touti l’amo ben nado,
Nouseludo coum’un ped de vigno.
Li vigno, courron dins la fourèst,
Lou vin sara plus tira
Ero un’ourriblo trempo
Mai fasié di centenàri
Que sabien plus de que n’en faire
Se vous tournavo pas la testo.

Pamèns, que la mountagne es bello !
Coumo se pòu imagina
En vesènt un vòu d’iroundello
Que l’autouno vèn d’arriba !

Dous cabro espiei quatre móutoun,
Un’anado bono e l’autro noun,
E sens vacanço e sens sourtido.
Li drolo volon ana au bal
Es rèn de mai que de nourmau
Que de voulé viéure sa vido ;
Sa vido ! Saran pouliçoun o founciounàire
De qu’espera sens se n’en faire
Que l’ouro de la retrèto souno.
Fau saupre li causo qu’aman
E s’ensarra dins soun HLM
Per manja soun poulet is ourmone.


L’encro de tis uei (Francis Cabrel)

Coume viéuren jamai tuti dous,
Coume sian fòu, que sian soulet,
Coume soun tant noumbrous,
Meme se la mouralo parlo per eli

Amarai quand ben te dire
Tout’acò qu’ai pouscu escriéure
L’ai pousa dins l’encro de tis uei.

Aviéu pas vist que pourtaves di cadeno
A trop vougué te regarda
En oublidavo li mièuno
Pantaiavian de Venise espièi de liberta

Amarai quand ben te dire
Tout’acò qu’ai pouscu escriéure
Es toun risoun que me l’a dita.

Vendras long-tèms camina dins mi raive
Vendras toujour dòu cousta que lou soulèu se lèvo
E si mau-grat ‘cò arribe à t’oublida

Amarai quand ben te dire
Tout acò qu’ai pouscu escriéure
Aura long-tèms lou perfum di regrèt

Mai coume viéuren jamai touti dous
Coume sian fòu, que sian soulet,
Coume soun tant noumbrous,
Meme si la mouralo parlo per eli,

Amarai quand meme te dire
Tout’acò qu’ai pouscu escriéure,
L’ai pousa dins l’encro de tis uei.


Lou tèms di cerieso (Jean-Baptiste Clément)

Quouro cantaren lou tèms di cerieso,
Lou gai roussignòu, lou merle trufarèu
Saran touti de la festo !
Li bello auran foulastrige en testo
E li calignaire dòu soulèu au cor !
Quouro cantaren lou tèms di cerieso
Siblara ben mièi lou merle trufarèu.
Mai es bèn court lou tèms di cerieso
Quouro s’en anen dous culi en pantaiènt
Di pendènt d’auriho
Cerieso d’amour i raubo pariero
Toumbènt sous la fueio en degout de sang
Mai es bèn court lou tèms di cerieso
Pendènt de courau que culissèn en pantaiènt.
Quouro n’en sarés au tèms di cerieso,
S’avés la temour di chagrin d’amour
Evitas li bello !
Iéu que cregne pas li peno crudelo
Vivrai pas sèns n’en soufri un jour
Quouro n’en saras au tèms di cerieso
Auras, vous tambèn, di chagrin d’amour !

Amarai toujour lou tèms di cerieso.
Es qu’aquesto tèms que garde en moun cor
Uno plago duberto!
E Damo Fourtuno, m’estènt ouferto,
Sauprié jamai ameisa moun mau.

Amarai toujour lou tèms di cerieso
Et lou souvéni que garde en moun cor !

Lou cant di partisan

Ami, l’entèndes lou vòu negre di courbèu sus li plano?
Ami, l’entèndes lou crid sourd dou pais qu’encadenon ?
Ohé, partisans, oubriés e païsans, es l’alarmo
Ben lèu, l’enemi couneira lou pres dóu sang e di lagno.

Mountas de la mino, davalas di coulinos, cambarados.
Sourtès di paié li fusiéu, engranaio e granado.
Ohé, sagataire, a la balo e au coutèu, tuas vite.
Ohé, esclapaire, atencioun a toun fais, dinamito.

Es nous que roumpèn li barrèu di presoun per li nostre.
L’ahicioun a l’escousso e la fam que nous buto, la misèro.
Soun di pais ounte li gent, dins soun lié, ravasséjon.
Eici , lou veses, caminan e sagatan, ‘n’i a que crebon …

Aqui chascun saup ço que vòu, ço que fa quouro passo.
Ami, se toumbes, un ami sort de l’oumbro a ta plaço.
Deman, lou sang mars secara per grand soulèu sus li routo.
Cantas, coumpagnoun, dins la nue la liberta vous escouto.

Ami, l’entèndes lou crid sourd dou pais qu’encadenon ?
Ami, l’entèndes lou vòu negre di courbèu sus li plano ?
Oh,oh,oh,oh,oh,oh,oh,oh,oh,oh,oh,oh,oh,oh,oh,oh…

Revenir en haut Aller en bas
https://leo-reyre-valreas.forumactif.org
 
MOUN CANSOUNIE
Revenir en haut 
Page 1 sur 1

Permission de ce forum:Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum
LEO REYRE :: PROVENCAL-
Sauter vers: